Het tegelijkertijd reizen en schrijven betekent soms dat er verhalen blijven liggen. En als je er dan wel aan toekomt, ben je al honderden kilometers verderop. Zo ben ik woensdag vanuit Noord Ierland doorgereisd naar Cairnryan in Schotland en van daar weer naar Dumfries. Dumfries ligt in het kiesdistrict Dumfries en Galloway. Op dit moment heeft het in de persoon van Alister Jack een conservatieve MP, maar de SNP zou deze zetel graag heroveren.
De regio die grenst aan het noorden van Engeland, wordt hier ook wel The Scottish Borderlands genoemd. Het is een grensgebied waar veel kiezers niet voor onafhankelijkheid zijn. Tijdens deze verkiezingen is een tweede Schotse onafhankelijkheidsreferendum het grote onderwerp. Als je hier in Dumfries geen tweede onafhankelijkheidsreferendum wil, ook wel indyref2 genoemd, moet je vooral op deze Alister Jack stemmen. Onderweg kom ik enkele lichtblauwe verkiezingsborden tegen met daarop de naam: Alister Jack, de kandidaat voor de Conservatieven. Onder de boeren genieten de Conservatieven blijkbaar steun. Of SNP-uitdager Richard Arkeles erin slaagt Jack te verslaan is hier de grote vraag.
Van de verkiezingen zelf, merk je hier in het straatbeeld helemaal niets. Nergens zijn er verkiezingsborden in Dumfries. Alleen de plaatselijke kranten besteden mondjesmaat aan de verkiezingen. Mijn pogingen contact te leggen met Alister Jack lopen spaak. Wel krijg ik zijn persvoorlichter aan de lijn die me vertelt dat ze geen journalisten bij het canvassen willen toestaan. Dit in verband met de privacy van de mensen, is het verhaal. Het lijkt vooral ook een manier om lastige vragen te ontlopen, zeker als die komen van een Nederlandse journalist waar je niks aan hebt…
Op vrijdag reis ik door naar Wales. Ik heb een airbnb kamer geboekt bij Louisa in Newport, vlakbij Cardiff. Wales stemde in 2016 in meerderheid voor Brexit. Vooral in het zuiden van het land was ht aantal Leave-stemmers hoog. Op zaterdagmorgen brengt Louisa me naar het station in Newport. Vandaar reis ik naar Cardiff Centraal. Op de borden staat alles in twee talen: Engels en Welsh.
Net als in Dumfries, is In het stadscentrum in Cardiff helemaal niks te merken van de verkiezingen. Nergens borden, posters of partijactivisten. Alhoewel, vlakbij het standbeeld van Aneurin Bevin, de Welshman die vlak na de oorlog in het Labourkabinet van Clement Atlee, als minister de National Health Service introduceerde in het Verenigd Koninkrijk, staat een tafel met daarop literatuur van The Socialist Party. De partij staat ter linkerzijde van Labour en werd uit de Labourpartij gegooid. De linksere koers van Jeremey Corbyn valt hier goed in de smaak, maar voor The Socialist Party gaat het niet ver genoeg. En bovendien is de partij voorstander van een vertrek uit de EU, die vooral als neoliberaal wordt gezien en niet goed voor de arbeidersklasse.
Ondertussen constateer ik dat de drommen Welshmen die ons passeren in deze winkelstraat voorbijlopen, vooral het oog gericht hebben op de kerstinkopen of de naderende rugbywedstrijd en niet op Brexit of de verkiezingen….