Het verhaal van Linda uit Southampton
THE MEADOWS – Het mooie weer van de afgelopen dagen stimuleert tot een wat langduriger verblijf op The Meadows. Het is een kampeerterrein in natuurgebied ‘The Sperrins’, een prachtig heuvelachtig gebied aan de westkant van Noord-Ierland, een kilometer of 20 boven Omagh. Daar ontmoet ik Linda (40), een accountant uit Southampton die al zeven weken in Noord-Ierland rondreist met haar camper. Als ik vertel dat ik op zoek ben naar de impact van Brexit is het alsof ik op een knop gedrukt heb. Linda is een spraakwaterval. ,,You’re an outlet. All my frustrations of the last two years comes out.’’ Wat volgt is het relaas van iemand die voor Brexit gestemd heeft en uitlegt waarom het Verenigd Koninkrijk (VK) z’n soevereiniteit terugwil. ,,We’re different from Europe.’’
Linda vindt dat de diegenen die ‘Remain’ hebben gestemd zich nu eindelijk eens moeten neerleggen bij de uitslag van het referendum, zoals dat twee jaar geleden werd gehouden. En dat betekent Brexit. ,,Zo werkt democratie. We moeten verder. Nu wordt geprobeerd de uitslag van het referendum ongedaan te maken, maar dat is niet wat de mensen willen.’’ Zij vindt dat de ‘Remainers’, door haar consequent ’Remoaners’ genoemd, moeten stoppen met klagen en het tegenhouden van Brexit maar de uitslag van het referendum moeten accepteren. ,,Democracy is waterthin and the moment you surrender it, you’l get anarchy.’’
Linda voelt als Britse meer verbinding met de landen die bij het Commonwealth horen. ,,Dat zijn onze natuurlijke partners. We willen onze eigen handelsovereenkomsten kunnen sluiten met de rest van de wereld.’’
Linda vindt dat ‘left-wing liberals’ het VK zijn Britse identiteit hebben proberen af te pakken. ,,Jongeren zijn opgevoed met het idee van Europa. De EU voert een politiek om regio’s te versterken. Dat is een bewuste politiek om de nationale identiteit te ondergraven.’’
Volgens Linda is het de hoogste tijd dat het Verenigd Koninkrijk zich met zijn eigen problemen bezighoudt en z’n eigen cultuur beschermt. Immigratie is zo’n probleem. Volgens Linda komen er jaarlijks 350.000 mensen het VK binnen. ,,Vanuit Europa en van elders.’’ Ook over immigratie moet het Verenigd Koninkrijk zelf kunnen besluiten. Het klinkt als ‘Britain First’, maar zo wil ze het zelf niet noemen. ,Ik ben niet anti-moslim, anti-homo, of anti-immigratie. Ik wil dat onze eigen regering vaststelt hoeveel immigranten het land in mogen.,, To be able to say more doctors and less restaurant waiters rather than just having to accept whoever arrives.”
Het is volgens haar de hoogste tijd de publieke diensten in het Verenigd Koninkrijkzelf op orde te brengen. Geen uitgebreide bemoeienis met de wereld, maar vooral naar de problemen in eigen land kijken.
Zo moet de gezondheidszorg – the Nationale Heath Service – efficiënter worden georganiseerd. ,,Stop met het verspillen van geld.’’ Volgens haar moet er ook niet worden bezuinigd op politie, onderwijs en het leger.
Ze wijst op het gebrek aan democratische verantwoording binnen de Europese Unie. ,,Het hele EU-project is erop gericht om naties te vernietigen, zodat er geen soevereine staten meer zijn. Ze werken niet voor de mensen, maar voor het bedrijfsleven, de multinationals die zich niets gelegen laten aan de soevereiniteit van een land. Het zijn bureaucraten die aan niemand verantwoording hoeven af te leggen, maar die duizenden wetten maken. We willen niet door Brussel worden bestuurd. We willen onze eigen besluiten nemen, gebaseerdop onze eigen soevereiniteit.’’
Ze zet kanttekeningen bij de rol die Noord-Ierland speelt in de onderhandelingen tussen het VK en de EU. Volgens haar maakt de Ierse regering samen met de EU misbruik van de onderhandelingen door te proberen Noord-Ierland te annexeren. ,,Brussel, Barnier en Tusk zijn zo druk met de ‘backstop’ – de terugvaloptie als er geen akkoord komt en Noord-Ierland economisch op dezelfde wijze behandeld moeten worden als de rest van Ierland. Onze regering kan niet akkoord gaan met de ‘backstop’. Dan zouden we EU douaneambtenaren in Noord-Ierland krijgen. ,,No British government is going to agree to give away a quarter of the country to Europe.’’
Voor Linda is het Verenigd Koninkrijk een land met een eigen cultuur en geschiedenis met zijn eigen karakteristieke democratie. En die verschilt met die van Europese landen. ,,In het Verenigd Koninkrijk kies je voor een persoon die verantwoordelijk aflegt aan zijn kiezers. It’s how we have done it for three hundred years. It’s a different culture.’’ Conservatieve en Labour MP’s die ogen Brexit zijn, terwijl de bevolking in hun kiesdistrict in meerderheid voor ‘Leave’ heeft gestemd, beschuldigt ze van verraad. ,,Het zijn ‘Remain’ MP’s die een ‘Leave’ kiesdistrict vertegenwoordigen. Hun kiezers zeggen, we willen uit de EU, maar in de House of Commons zeggen zij dat ze in de EU willen blijven. ,,The House of Commons doesn’t represent the people on this.’’
Optimistisch over de toekomst van de onderhandelingen, lijkt ze niet te zijn. ,,It’s going to be a mess.’’ Eigenlijk ziet ze twee mogelijke scenario’s. Of er komt geen overeenkomst – No Deal. Op de korte termijn zullen er dan problemen ontstaan, maar voor de langere termijn is het de beste en enige oplossing, denkt ze. Of de uitvoering van Brexit wordt oneindig lang uitgesteld. ,,Dan blijven we betalen aan de EU, hebben we geen invloed en zijn we eigenlijk een kolonie van Europa.’’ Dat tweede scenario betekent een ‘fundamental betrayal’ van het Britse volk en dat zal tot grote problemen leiden, voorspelt Linda.
Het Brexitverhaal van Linda’ maakt me nog eens duidelijk hoe mensen in volstrekt verschillende werkelijkheden leven. En ook hoe moeilijk het zal zijn een middenweg te vinden die voor iedereen aanvaardbaar is.