Het klinkt als de aankondiging van een spannende thriller of horror movie: The Dark Hedges. Maar het is de plek die ik vandaag bezoek en die bij het grote publiek beter bekend staat als The Kingsroad, een filmlocatie in The Game of Thrones. Een televisieserie die op verschillende locaties in Noord-Ierland is opgenomen en waarvan The Dark Hedges er een is.
Niet dat ik een expert ben op filmgebied. Integendeel, wat betreft moderne tv-series zou ik mezelf eerder kwalificeren als dinosauriër, Neanderthaler of gewoon nitwit, maar zelfs ik heb weleens van The Game of Thrones gehoord en weet dat ‘onze’ Carice van Houten er een rol in heeft gespeeld.
Het karakteristieke beeld van een kronkelende, in elkaar vergroeide bomenrij speelt zeer tot de verbeelding.
Misschien komt het door het mysterieuze zonlicht dat op de filmaffiche door de bomenhaag schijnt, dat ik ook geïntrigeerd ben en zelf ga kijken. Na een ritje van 20 minuten parkeer ik m’n auto bij Hotel The Hedges om de laatste 150 meter naar Bregagh Road te lopen, want zo heet The Dark Hedges in het echt.
Daar wemelt het van de Chineze toeristen die in felgekleurde regenjackjes enthousiast, ja zelfs uitgelaten, foto’s maken. Game of Thrones is ook tot het Verre Oosten doorgedrongen en busladingen worden hier dagelijks afgezet voor een twintig minuten durend bezoek aan deze bomenhaag. Even in het vrij rondlopen, wat foto’s vastleggen voor het thuisfront en dan op weg naar de volgende locatie. Een jonge Chinese vrouw vertelt me dat ze in London zijn geland en ook al in Cambridge zijn geweest en nu dus naar Noord-Ierland, voor een bliksembezoek, met de Chineze slag…
Vanwege de toeristen is het onmogelijk een foto te maken van The Dark Hedges zonder mensen erop. De koeien in een naastgelegen weiland zal het niets interesseren. Dagelijks zien zij die vreemde toeristen die in extase geraken van een stel bomen… Als je echt een foto zonder mensen erop wilt maken, moet je in alle vroegte hier komen, of als de zon ondergaat. Nu valt de haag een beetje tegen. Het begin is nog het mooist met aan weerskanten grote, octopusachtige bomen die de weg iets beslotens, mysterieus en sprookjesachtigs verlenen, zeker met het juiste zonlicht tussen de takken door. Vandaag is het bewolkt en miezert het af en toe en ontbreekt de extra lichtdimensie die de zon kan geven.
Met de algehele toestand van de bomenrij lijkt het ook niet al te best. Het is een haag met grote gaten van omgewaaide en afgestorven bomen. Dat verliefde stelletjes hun initialen in de stammen kerven, zal ook niet bevorderlijk zijn voor de overlevingskansen van de overige bomen. Een ‘boomkundige’ zou een dagtaak kunnen hebben aan het dagelijkse onderhoud van The Dark Hedges. Het doet vrezen voor de toekomst van deze toeristische attractie.
Een Chineze man loopt lachend naar me toe en gebaart dat hij graag op de foto wil met zijn familie. Ik maak een foto, maar constateer dat zijn Engels een conversatie in de weg staat en dat mijn Chinees ook te wensen overlaat. Als het eerste gedeelte van de weg leeg is, wil ik een foto maken van The Dark Hedges, maar dan verschijnen er met brandende koplampen twee bussen aan de horizon. Zij zijn klaar om de donkere haag te bestormen. Het zijn eigenlijk gewoon de ridders van weleer.